‘Met het verlenen van wijkverpleging en revalidatie- en herstelzorg speelt de VVT-sector een cruciale rol in de acute zorg. Het belang van dit werk voor de beschikbaarheid, bereikbaarheid en betaalbaarheid voor de gehele zorgketen valt niet te onderschatten. Door de unieke positie op het snijvlak tussen cure, care & samenleving vormt revalidatie- en herstelzorg namelijk een schakelfunctie die de Nederlandse zorgsector mede draaiende houdt. Met name in de coördinatie, het verlenen van acute verpleegkundige zorg thuis en het begeleiden van kwetsbare ouderen vanuit het ziekenhuis naar de eerste lijn. Zo kan een bezoek van de cliënt aan de spoedeisende hulp (SEH) of ziekenhuisopname worden voorkomen en andere zorgsectoren zoals huisartsen ontlast.’

Samenwerking is cruciaal

‘Helaas zie ik, ook in mijn eigen organisatie, dat de huidige tijd van arbeidskrapte ons dwingt om de schaarste zo efficiënt mogelijk te verdelen. Goede zorg voor iedereen kan niet zonder verregaande samenwerking tussen zorgprofessionals uit verschillende zorgsectoren. Samenwerking tussen de VVT, huisartsen en ziekenhuizen kan er voor zorgen dat de acute zorg beter wordt opgevangen, ziekenhuis bezoeken worden voorkomen en huisartsen ontlast. Bijvoorbeeld in het geval van katheterzorg, waarbij de acute wijkverpleging veel vragen van de huisartsenpost kan opvangen. Zo krijgen we de zorgvraag in een vroeg stadium in beeld en krijgt de cliënt de juiste zorg, op het juiste moment, op de juiste plek én door de juiste zorgverlener.’

Hierbij helpt concurrentie en doorgeslagen doelmatigheidsdrang niet. Deze samenwerking die nu als zogenaamde onnodige ‘indirecte zorguren’ wordt gezien, wordt bijvoorbeeld niet vergoed. Daarom hebben we voorafgaand aan het debat de Tweede Kamer opgeroepen om essentiële randvoorwaarden op orde te brengen voor samenwerking binnen de acute zorgketen. Dat kan bijvoorbeeld door verzekeraars te verplichten om samenwerkingsvormen in de acute zorg en eerstelijnszorg te financieren en in te kopen.’

Belemmering

‘Op dit moment merken we dat in het huidige stelsel de samenwerking nog te veel wordt belemmerd. Een sterke keten van acute zorg komt alleen in samenwerking tot stand, niet in concurrentie. Een goed voorbeeld hiervan is dat op dit moment elke zorgpartij in de acute zorg verplicht met iedere zorgverzekeraar afzonderlijke afspraken moet maken. Een van de aanbevelingen die wij aan de politiek doen, is om ervoor te zorgen dat zorgaanbieders dit soort afspraken alleen nog met de grootste verzekeraar in de regio hoeven te maken. Andere verzekeraars kunnen dan volgen. Zo wordt het proces  eenvoudiger en minder arbeidsintensief, met een positief effect op de hoge administratieve druk in de zorg.’